O on yaşındayken annesi öldü ve bir yıl sonra babası başka bir kadınla evlendi. Kadın çok kibar ve iyi huylu bir insandı ama küçük oğlan onu bir türlü kabullenemedi. Üvey annesi ona her türlü hediyeyi alır ve onları sokağa atar. Onunla konuşmaya çalıştığında ya ondan kaçınıyor ya da en acı sözlerle kalbini kırıyordu. Kadın zaten çaresizdi. Sonunda komşu köyde yaşayan bilge yaşlı bir adama derdini açmaya karar vermiş...
Kadın bir yandan başına gelenleri yaşlı adama anlatırken bir yandan da gözyaşlarını tutamadı. Yaşlı adam söylediklerini dikkatle dinledi ve şöyle dedi: “Sana yardım edebilirim. Ama bana üç aslan kılı getirmen şartıyla. Üstelik bu tüyleri kendi ellerinle yolman gerekiyor” dedi. Kadın önce kulaklarına inanmadı. Çünkü aslan gibi vahşi bir hayvandan bu üç kılı nasıl koparabilirdi? Durumun çok ciddi olduğunu anlayınca tüyleri getirmek için yola çıktı. Aslanın yaşadığı ormana varması uzun sürmedi. Aslan hem çok iriydi hem de çok acıkmıştı. Üstelik durmadan kükredi. Kadın ister istemez korkmuş ve arkasına bile bakmadan kaçmış. Ertesi gün kadın yine aslanın yanına geldi. Ama bu sefer eli boş değildi. Yanında aslana et getirdi. Eti aslanın yanına bırakıp uzaklaştı. Aslan bütün eti yedi. Ertesi gün kadın yine et getirdi. Bu sefer eti aslana yaklaştırdı. Bu kez aslan tüm eti yedi. Böylece kadın her gün aslana et getirdi ve aslan bütün eti yedi. Aslan, kadının "güvende" olduğunu çoktan anlamıştı. Onu görür görmez ne kızdı ne de bağırdı. Aksine biraz mutluydu. Bu bir iki hafta devam etti...
Bir gün kadın aslanın yanına gelmiş. Ona kendi elleriyle et verdi. Sonra aslanı okşamaya başladı. Sonunda yelesinden üç tel kopardı. Aslan umursamadı bile...
Kadın yolulan saçları aldı ve mutlu bir şekilde yaşlı adama döndü. Kılları gösterdi: "Şimdi ben bu kılları ne yapayım?" O sordu. Yaşlı adam gülümseyerek kadına baktı: "Hiçbir şey!" - dedi, - "vahşi bir hayvanla nasıl başa çıkılacağını zaten öğrendin." Şimdi aynısını oğlunuz için yapın. Er ya da geç onun aşkını kazanacağına inanıyorum"...
Kaynak. akademi.net
