Horatio Nelson bir rahibin oğluydu. Genel olarak, tüm akrabaları din adamıydı. Dolayısıyla böyle bir aileden bir denizcinin çıkması beklenemezdi. Ancak geminin kaptanı olan amcası bu konuda önemli rol oynamıştır. Horatio'yu 7 yaşındayken kaybeden anne tarafından büyük büyükbabaları denizciydi.
maceralarıyla ilgili konuşmaları unutulmaz bir etki yarattı. Bu nedenle Horatio, 12 yaşındayken amcası Sangling'in kaptanlığını yaptığı koruma gemisi "Triumphum" ile hizmete girdi. Ama amcası onu Hindistan'a giden bir ticaret gemisi yaptı. Bu iki yıllık geziden dönen 15 yaşındaki Nelson, şimdiden başarılı bir denizciydi.
1773'te Kuzey Kutbu'na sefere çıkan savaş gemilerinden biriyle seyahat etti. Bu geziden sonra Nelson, Basra Körfezi ve Hindistan'da 18 aylık bir tura çıktı. O yolculuk sırasında ülkesi için bir kahraman olacağına söz verdi. Nelson, dönüşünden sonra amcasının yardımıyla 64 kiloluk "Worcester" savaş gemisinde dördüncü teğmen olarak hizmet vermeye başladı. Aynı yıl sınava girerek teğmen rütbesini aldı.
Nelson'ın zamanında, İngiliz savaş gemileri birkaç rütbeye ayrıldı. 100 ton su kapasiteli 2000-2600 tonluk birinci sınıf gemiler ve 850-950 kişilik mürettebatı ile büyük savaşlarda görev almıştır. Aynı yıllarda, İngiliz gemileri yeni tip daha güçlü toplarla silahlandırıldı. Bu topların namluları öncekilere göre daha kısaydı ve yıkıcı darbeleri çok daha fazlaydı.
Dördüncü sınıf gemilere fırkateyn deniyordu ve Nelson onları "filonun gözleri" olarak görüyordu. Bu gemiler çok çevikti ve keşifle uğraşıyorlardı ve filo komutanları arasında bir iletişim aracı olarak görülüyorlardı. Fırkateynler, filo amirallerinin görevlerini yerine getirmekle birlikte, gerektiğinde düşman gemileriyle de muharebeye girişmişlerdir.
Nelson, Kaptan William Locker liderliğinde tüm yeteneklerini gösterdiği Lovestow firkateynine atanır. O yıllarda İngilizler ile Kuzey Amerika kolonileri arasında bağımsızlık savaşı başlar. "Batı Hint Adaları" ndayken, genç teğmene kavisli yelkenli, iki direkli bir yelkenli verilir ve Karayip Denizi'ndeki adaları ayıran sayısız koydan geçerek tüm inceliklerine kadar manevra sanatında ustalaşır.
Bir keresinde, şiddetli bir fırtına sırasında, Nelson'ın hizmet verdiği firkateyn, bir Amerikan silahlı gemisiyle karşılaştı ve Nelson, düşman gemisine binip zor koşullar altında onu ele geçirmeyi başardı. Nihayet 1779'da henüz 21 yaşında olmayan Nelson, Hincinbruk firkateyninin kaptanlığına atandı. O zamanlar, düşman gemilerini ele geçirmek ve ele geçirmek büyük bir beceri olarak görülüyordu ve Deniz Kuvvetleri Komutanlığı tarafından teşvik ediliyordu. Ele geçirilen her ganimet için bir ödül verilirdi.
1780 yılında bağımsızlığını ilan eden Amerika Birleşik Devletleri ile İngiltere arasında savaş çıktı. Önce Fransa, ardından İspanya ve Hollanda ABD'ye katılır. Bu sırada Jamaika valisinin önerisi üzerine Nelson, Orta Amerika'da önemli bir operasyon gerçekleştirir ve kendisi de ağır bir şekilde hastalanır. Ancak güçlü iradesi sayesinde iyileşti ve 1781'de Albemarle firkateyninin kaptanlığına atandı. Bu, ele geçirilmiş bir Fransız ticaret gemisiydi. Birkaç yıl komuta ettikten sonra, Nelson başka bir fırkateyn olan Boreas'ın kaptanlığına atandı. 1787'de zengin bir dul kadınla evlendi ama denizi bırakmak istemedi.
İngiliz-Fransız barış antlaşmasından sonra gemilerin çoğu boşta kaldı. Nelson kaçınılmaz olarak denizi terk etmek zorunda kalır. Bu durumda, Amirallik liderleriyle olan çatışması küçük bir rol oynamıyor. Sonunda uzun bir tartışma ve mücadeleden sonra 1793'te 64 kiloluk "Agamemnon" gemisinin kaptanlığına atandı. O yıllarda Fransa, devrimci olayların kasırgasından sıyrıldı ve garip bir şekilde saldırgan bir politika izlemeye başladı. Neticede iki ülke yeniden düşman oldu.
1793'te İngiliz filosu, Fransız gemilerinin Toulon limanından ayrılmasını önlemek için Akdeniz'e gitti. Burada çok güçlü bir İspanyol filosuyla çatıştılar. Ve bu çatışmada Nelson, olağanüstü askeri yeteneğini bir kez daha kanıtladı. Durum böyleydi.
14 Şubat 1797'de, Amiral John Cervis komutasındaki hattaki 15 İngiliz gemisinden oluşan bir filo, Portekiz'deki San Vicente Boğazı yakınlarında 18 ve 8 İspanyol gemisinden oluşan iki filo ile karşılaştı. İngiliz amiral, küçük grup gelmeden önce büyük İspanyol grubuna saldırıp yok etmeye karar verir. Birkaç manevradan sonra Cervis, gemilerine dönüp düşman gemilerini takip etmelerini emreder. İngiliz gemileri arka arkaya sıralanır ve İspanyolların artçılarına doğru hareket eder. Nelson'ın gemisi arkadan üçüncü geliyor. Nelson, bu tür taktiklerin filonun yok olmasına yol açtığını görüyor. Bu nedenle, komutu beklemeden devam eder ve rakibin ön gemilerinin yolunu kapatır. Nelson'ın o zamanın en büyük savaş gemisi olan 74 kiloluk gemisi, İspanyol 30 kiloluk Santissima Trinidad'a saldırır. Bu, amiralin emrinin açık bir ihlaliydi. Ancak zeki Cervis, Nelson'ın dürüst davrandığını fark eder ve Kaptan Collingwood'a Nelson'a yardım etmesini emreder.
Böylece İngilizler hattaki dört düşman gemisini ele geçirdi. Gerisi kaçar. Nelson, amiralle birlikte iki düşman gemisini kendisi çekti. Ve o zamandan beri bu tür bir manevraya "Nelson kolordu" deniyor. Bu zaferden sonra Cervis kont rütbesini, Nelson ise tuğamiral rütbesini ve asilzade rütbesini aldı.
Horatio Nelson'ın sayısız zaferi var. Hesaplamalara göre, bu yenilmez amiral yaşamı boyunca 250'ye kadar savaş kazandı ve en büyük başarısı Trafalgar Savaşı oldu. Bu savaşta Nelson, Fransız-İspanyol birleşik filosunu neredeyse yeniyordu. O savaşın açıklaması şöyle:
1805 yılında Fransızlar İspanyollarla birleşerek Britanya Adalarına girmek için bir plan hazırladılar. Sadece Fransızlar bu amaçla irili ufaklı iki bin beş yüz gemi hazırlayabilir. Bu haberi duyan tüm İngiltere heyecanlanır. Napolyon'un Avrupa'daki zaferleri, İtalya'yı bir çırpıda fethi şimdiden herkesi şok etti. Fransızlar, İngiltere'ye çıkarma için 120.000 seçilmiş asker hazırlamıştı.
Nelson, önceki savaşlarda zaten bir gözünü ve bir kolunu kaybetmişti. Yine de İngiliz hükümeti, onu İngiliz deniz kuvvetlerinin başkomutanı olarak onayladı. 13 Eylül 1805'te Nelson, Marton limanından ayrıldı ve kendisini bekleyen amiral gemisi "Victoria" olan Portsmouth'a geldi ve aynı gün gemiye çıktı.
Fransız-İspanyol gemileri İngiliz gemilerinden sayıca üstündü. Ancak Nelson, İngiliz subayların ve denizcilerin Fransızlardan ve özellikle İspanyollardan çok daha deneyimli ve sabırlı olduklarını biliyordu. Nelson, savaş planını 21 Ekim'de Victoria gemisinde hazırladı.
Amiral Collingwood, ikinci amiral gemisi ile düşmanın gemileri arasına girip onu parçalayacaktı ve ardından Nelson'ın müfrezesi devreye girip kaderini belirleyecekti. Nelson'ın 27 gemisi ve müttefiklerin 38 gemisi savaşa girdi. Müttefikler top sayısında öndeydi. Filolar Cebelitarık yakınlarındaki Cape Trafalgar'da buluştu. Fransızlar gemilerini hilal şeklinde dizdiler. İngilizler, Conlingwood'u ileri itti ve yoğun bir şekilde onu takip etti. Savaş başladığında planlarını değiştirdiler ve Nelson ve Collingwood, Fransızların merkezine saldırmak için güçlerini birleştirdiler.
Nelson, amiral üniformasıyla "Victoria"daydı ve göğsünde parlak madalyalar vardı. Ona yerini veya planlarını değiştirmesini teklif etseler bile, kabul etmedi. Savaş başladı. Collingwood devam etti. Düşmanlar "Victoria" yı gördü ve ateş açtı. İngiliz gemileri rakiplerin saflarını kırdı. "Victoria" gemisindeki tüm denizciler ve memurlar, Fransız topçuları tarafından öldürüldü. Sadece Kaptan Hardy ve Nelson hayatta kaldı.
İngiliz gemileri daha isabetli ateş ediyordu ve düşman gemilerinin kayıpları daha fazlaydı. Hardy arkasını döndüğünde Nelson'ın düştüğünü görünce dehşete kapıldı. Amiral Nelson, kendisine ulaşan Hardy'ye şöyle dedi: "Sonunda benim sonum geldiler." Saat 2'de Fransız amiral gemisi bayrağını indirdi ve başkomutan Villeneuve esir alındı. Nelson'ı tebrik ettiler ve 15 düşman gemisinin ele geçirildiğini bildirdiler. Ve böylece Nelson 250. zaferini gördü ve sonra gözlerini kapattı. Dünya askeri tarihinin en büyük zaferlerinden biriydi. Savaşta 6.000 muhalif ve 3.000 İngiliz denizci öldü. Sadece 11 düşman gemisi geri dönmeyi başardı.
Kaynak: büyük insan Alisa Nijat'ın "Dünyanın Savaş Lordları" kitabı
kaizen.az
