Cehalet senin düşmanın
Babanın oğluna mektubu.
Sevgili bebek Enrico!
Annene göre ders çalışmak senin için çok zormuş. Okula mutlu gittiğini henüz görmedim ve şevk eksikliğin beni hayal kırıklığına uğrattı. biraz düşün Diyelim ki okula gitmediniz ve bütün gün bahçede oynadınız. Tam olarak bir hafta sonra, senin için çok can sıkıcı bir hal alacak. İnanın mutlu bir şekilde okula giden çocukları görünce kendinizden utanacak ve gelip sizi okula göndermemiz için bize yalvaracaksınız.
Sevgili Enrico, herkes çalışıyor. Sadece deliler ve serseriler aylaktır. Bütün gün çalışan ve sonra gece okuluna giden işçileri düşünün. Bütün hafta çalışıp pazar günleri okula giden kadınları, kızları düşünün. Askerleri düşünün, talimden yorgun argın dönen, ellerine kitap defter alan askerleri. Görmek için gözleri, duymak için kulakları olmayan çocukları düşünün, böyle okumaya çalışıyorlar. Mahkumları görüş alanına getirin. Mahkumlar ayrıca okuma yazma öğrenmeye çalışıyor.
Her sabah okula gittiğinizde, sizinle aynı anda kaç ülkede, kaç milyon çocuğun okula gittiğini hiç düşündünüz mü? Milyonlarca çocuk, şehir sokaklarında, köy yollarında, deniz ve göl kıyılarında, çöllerde, dağlarda, karlı ve sisli vadilerde, koltuklarının altında kitaplar, omuzlarında veya ellerinde çantalarla okula gidiyor.
Biraz düşünün. Siz de dahil olmak üzere Rusya'dan Afrika'ya yüzlerce ülkenin çocukları, milyonlarca çocuk aynı şeyi öğrenmek için ayrı yollara gidiyor. Düşünün ki bu hareket durursa insanlar cahiliye dönemine geri dönecekler.Onun için ey büyük ordunun küçük neferi yiğit ol! Silahınız kitaplarınız, bölümünüz okulunuz, düşmanınız tembellik ve cehalettir. Ve tüm dünya bir savaş alanı.
Unutma sevgili Enrico, korkak ve tembel bir asker asla kazanamaz.
Seni seven ve sana inanan
Kaynak. kaizen.az
Edmundo de Amikis'in "Bir Çocuğun Kalbi"nden