Optimistic blog

Bir gün genç bir adam Milano Konservatuarı müdürüne geldi ve giriş sınavına girmesine izin vermesini istedi. Kabul komitesi, başvuranın çalışmalarını tanıdıktan sonra, ona kesin bir ret verir. Bu olay 1832'de oldu. Birkaç on yıl sonra, Milano Konservatuarı bir zamanlar sevmediği genç müzisyenin adını taşıma onurunu elde etmeye çalışıyor. O müzisyenin adı Giuseppe Verdi.

19. yüzyılın 30'larında, alışılmadık, ender yetenekli bir sanatçı İtalyan opera sanatına geldi. Operaları Avrupa'nın farklı ülkelerinde sahneleniyor ve adeta ses getiriyor. Bestecinin yarattığı güzel ezgiler dillere ezberlenir, hatta o kadar yayılır ki İtalyan halk şarkılarıyla karıştırılır. Bu yazarın eserleri hala İtalyan operasının en yüksek, ulaşılmaz zirvesi olarak kabul ediliyor ve dünyanın en prestijli opera binaları onları repertuarlarına dahil ediyor. O sanatçının adı Giuseppe Verdi. Verdi, kader olarak, Wagner ile aynı yılda doğdu ve sanattaki yolları benzerdi. Yaratıcı arayışlarını da ağırlıklı olarak opera türü doğrultusunda yürütmüş ve bu türün gelişimine önemli katkılarda bulunmuştur. Ancak Verdi'nin opera türüne karşı tutumu - hem içeriği hem de müzik tarzıyla ilgili talepleri - Wagner'inkinden tamamen farklı. Bu nedenle Verdi, eski efsanelere ve anlatılara hiç ilgi duymuyor, gerçek hayattan alınan ve zorunlu olarak yoğun duygular ve keskin zıtlıklar ile karıştırılmış olay örgülerine yöneliyor. Wagner senfoni orkestrasının yetkilerini genişletme eğilimindeyse, Verdi ise tam tersine insan sesini, vokal kısımlarını tercih ediyor. Verdi'nin operalarının etkisinin sırrı, İtalyan folklorunu kullanmaları ve canlı, anlamlı melodilerin değiş tokuşu. Wagner'in özellikle ilgilendiği leitmotif ilkesi bile Verdi'yi kayıtsız bırakıyor. Bazı kahramanlarını kısa müzikal temalarla da karakterize ettiği doğrudur, ancak bu yöntem Verdi'nin operalarında çok sınırlı bir şekilde kullanılmaktadır.

Verdi, uzun ve karmaşık bir yaratıcılık yolundan geçti. 26 opera besteledi. Bunlardan ilkini - "Oberto" yu 1839'da ve sonuncusunu - "Falstaff" ı 1892'de, sekseninci yıldönümünün arifesinde yazdı. Verdi'nin en ünlü operaları arasında: "Rigoletto" (V. Hugo'nun "The King Amuses" dramasından uyarlanmıştır), "La Traviata" (A. Dumas'ın oğlunun "The Camellia Woman" adlı eserinden uyarlanmıştır), "The Troubadour", "Aida ", "Othello" ( U. Shakespeare'in aynı adlı dramasından uyarlanmıştır) gösterilebilir. "Aida"nın Mısır'daki Kahire Opera Binası tarafından Süveyş Kanalı'nın görkemli açılış töreninde icra edilmek üzere sipariş edildiğini de belirtmek gerekir.
Verdi, operaların yanı sıra yakın zamanının anısına muhteşem "Requiem"i de besteledi. dost ve sırdaş şair Alessandro Mandzoni. Bu eser, Verdi'nin mirasının en güzel sayfalarından biridir. Giuseppe Verdi'nin ölümü sadece bestecinin anavatanında değil, tüm dünyada derin bir üzüntüyle karşılanıyor. İtalya Senatosu'nun emriyle cenaze günü okullar ve ofisler tatil edildi. Milano'nun yüz binlerce sakini, sevgili sanatçılarını son dairesine uğurlamak için sokaklara çıkıyor. İtalyanlar bugüne kadar Verdi'yi ulusal kahramanları olarak görüyor ve sanatına saygıyla eğiliyor.