Sovyet döneminin lüks arabaları
Sovyet parti ve devlet liderleri tarafından kullanılan ZIM ve Chaika arabaları sadece eski SSCB'de değil, tüm dünyada ünlüydü.
Yoğun çalışmalar sonucunda 100 km'de 18-19 litre yakıt tüketen, 1940 kg ağırlığında, saatte 125 km maksimum hıza ulaşan ve 37 saniyede 100 km hıza çıkabilen sessiz motora sahip yeni bir model yaratıldı. . Gövdeyi tasarlarken, tasarımcılar onun gücüne odaklandılar. Arabanın iç kısmına üç sıra koltuk yerleştirildi. Orta sıradaki koltuklar katlanabilir ve ön koltuğun arkasına katlanabilir. Bu sırada arkada oturan yolcuların bacakları için oldukça geniş bir alan oluştu. ZIM'in uzunluğu 5,53 metreye ulaştı.
Salonda üç bantlı radyo alıcısı, bir haftaya ayarlanabilen saat, elektrikli çakmak ve kül tablaları bulunuyordu. Ayrıca gösterge panelinde aydınlatması sürücüyü el frenini çekme ve soğutma sistemindeki su sıcaklığının aşırı ısınması konusunda uyaran lambalar vardı. ZIM'in ilginç özelliklerinden biri de kaportasıydı. Herhangi bir yönde açıldı ve tamamen çıkarılabilir. Katlanır arka cam da bu arabanın ilginç özelliklerinden biriydi. Bu, o zamanlar Sovyet otomobil endüstrisi için bir yenilikti.
ZIM'in "doğumu"
GAZ tarihinin en orijinal modellerinden biri, ömrünün ilk yedi yılında ZIM olarak adlandırılan 12. seriden otomobillerdi. 1948'de Molotof'un adını taşıyan Gorki Otomobil Fabrikası, hükümetten altı kişilik bir araba üretme emri aldı. Göreve göre, yeni araba konforu, yakıt ekonomisi ve dinamiği nedeniyle prestijli ZiS-110 ile toplu "Pobeda" arabaları arasında bir ara pozisyon işgal etmek zorunda kaldı. Bu modelin geliştirilmesi için Gorki Otomobil Fabrikası uzmanlarına 29 ay tahsis edildi. Tesisin uzmanları, yeni modelin geliştirilmesinde önceki GAZ sürümlerinin bazı unsurlarını kullanmak zorunda kaldı.
Yoğun çalışmalar sonucunda 100 km'de 18-19 litre yakıt tüketen, 1940 kg ağırlığında, saatte 125 km maksimum hıza ulaşan ve 37 saniyede 100 km hıza çıkabilen sessiz motora sahip yeni bir model yaratıldı. . Gövdeyi tasarlarken, tasarımcılar onun gücüne odaklandılar. Arabanın iç kısmına üç sıra koltuk yerleştirildi. Orta sıradaki koltuklar katlanabilir ve ön koltuğun arkasına katlanabilir. Bu sırada arkada oturan yolcuların bacakları için oldukça geniş bir alan oluştu. ZIM'in uzunluğu 5,53 metreye ulaştı.
Salonda üç bantlı radyo alıcısı, bir haftaya ayarlanabilen saat, elektrikli çakmak ve kül tablaları bulunuyordu. Ayrıca gösterge panelinde aydınlatması sürücüyü el frenini çekme ve soğutma sistemindeki su sıcaklığının aşırı ısınması konusunda uyaran lambalar vardı. ZIM'in ilginç özelliklerinden biri de kaportasıydı. Herhangi bir yönde açıldı ve tamamen çıkarılabilir. Katlanır arka cam da bu arabanın ilginç özelliklerinden biriydi. Bu, o zamanlar Sovyet otomobil endüstrisi için bir yenilikti.
Stalin, ZIM'in baş tasarımcısını neden cezalandırdı?
7 Kasım 1949'da GAZ-12'nin (ZIM) test kopyası Gorki'de bir tatil gösterisine katıldı. 15 Şubat 1950'de araba, kabul edilen kurallara uygun olarak devlet liderlerinin hizmetine verildi. Haberlere göre Sovyet parti ve hükümet liderleri yeni arabayı çok beğenmiş hatta ülke başkanı Joseph Stalin'in de arabayı övdüğü söylenmişti. Ancak ZIM'in baş tasarımcısının Andrey Alexandrovich Lipgart olduğunu öğrenince sinirlendi. Mesele şu ki Stalin, Lipgart'ın kendisinden önce hazırladığı "Pobeda" modelini beğenmedi. ZIM, Stalin'i sevmesine rağmen, baş tasarımcının cezalandırılmasını emretti. Üç kez Lenin Nişanı, iki kez Kızıl Bayrak İşçi Nişanı ve beş kez Stalin Ödülü ile ödüllendirilen Andrey Alexandrovich Lipgart, Aralık 1951'de GAZ'ın baş tasarımcısı görevinden, GAZ'ın talimatıyla görevden alındı. lider ve birkaç ay sonra sıradan bir mühendis olarak Ural ZiS'e gönderildi. Son "Stalin" ödülünün tam da ZIM yüzünden kendisine verilmiş olması çok ilginç. Mart 1953'te, Stalin'in ölümünden sonra, inşaatçı liderlik işine geri döndü, ancak GAZ'a değil, başka bir işletmeye. ZİM yaklaşık 7 yıldır yöneticilerin hizmetindedir. Sovyet hükümetinin liderliği onu zaten modası geçmiş bir araba olarak gördüğünden, yeni, daha yüksek kategorili bir model geliştirme sorunu gündeme geldi. Sonuç olarak, Gorki Otomobil Fabrikası'na GAZ-13 modelini geliştirme görevi verildi.Sovyet liderleri için yeni bir araba - "Chaika"
Yeni arabanın ilk prototipinin montajı Temmuz 1957'de tamamlandı. GAZ-13'ün ilk sayısı, SBKP'nin XXI. Kongresi ayı olan Ocak 1959'da hazırlandı. Bu arabanın üretimi 1978 yılına kadar devam etti. "Chaika" olarak adlandırılan yeni model, teknik göstergelerin yanı sıra görünümü ve yapısı açısından selefi yani ZIM'den farklıydı. "Chaika" gövdesi, kapı camlarını kaldırmak ve indirmek için bir elektrikli cihaz, camların kaldırılmasını ve indirilmesini merkezi olarak kontrol etmek için bir sistem, bir ön cam yıkayıcı, "panoramik" sert cam ve buğu önleyici farlar ile donatıldı. ZİM'den farklı olarak "Çayka"nın arka kapısı ön kapılar gibi ortadan arkaya değil açılıyordu. "Chaika" beş koltuğa ve koltuğun katlanması sayesinde iki ek koltuğa sahipti. Toplam ağırlığı 2100 kg olan otomobil, saatte 160 km hıza çıkabiliyordu. Böylesine güçlü bir araba çok fazla yakıt tüketiyordu - 100 km'de 21 litre.