Bir gün öğretmen çocuklara sorar:
- İnsanlar tartışırken çocuklar neden seslerini yükseltir?
- Çünkü sakin olamıyorlar - diye cevapladı çocuklardan biri.
- Ama neden bağırıyorlar, sonuçta tartıştığı kişinin yanında duruyor? - öğretmene sordu - sessizce konuşamaz mıyız? Kızgınken bağırmanız mı gerekiyor?
Çocuklar farklı cevaplar verir ama hiçbiri öğretmeni tatmin etmez ve anlatmaya başlar:
- İnsanlar birbirlerinden memnun olmadıklarında, tartıştıklarında kalpleri birbirinden uzaklaşır. Bu mesafeyi kapatmak ve birbirlerini duymak için seslerini yükseltirler. Ne kadar kızgınlarsa, o kadar yüksek sesle konuşurlar.
- Ama insanlar sevdiğinde ne olur? Bağırmazlar ama çok alçak sesle konuşurlar. Çünkü kalpleri birbirine çok yakın ve mesafe çok az. Ama daha güçlü sevdiğinde ne olur? - öğretmen devam etti - konuşmazlar, sadece fısıldarlar. O zaman bu fısıltılara gerek yok. Birbirlerine baktıklarında zaten her şeyi kelimeler olmadan anlıyorlar. Bu sadece birbirini çok seven insanlarda olur. Bu nedenle tartışırken kalplerinizin birbirinden uzaklaşmasına izin vermeyin, buna sebep olacak kelimeler kullanmayın. Çünkü öyle bir zaman gelecek ki bu mesafe daha da büyüyecek ve geri dönüş imkansız hale gelecektir.
Kaynak. kaizen.az
