İmam Bakır (a.s.) Cabir'e şöyle dedi:
"Ey Cabir, Şii olduğunu iddia eden hangi insan biz Ehl-i Beyt'in sevgisine razı olabilir?! Vallahi O'ndan korkmayan (takva sahibi olmayan) ve O'na itaat etmeyen bizim Şiamız değildir. Ey Cabir, onların
(Şiilerimiz) alçakgönüllüdürler, itaatkardırlar, güvenilirdirler, daima Allah'ı zikrederler, oruç tutarlar, namaz kılarlar, anne babaya iyilik ederler, yoksul komşuya, yoksula, borçluya ve yetime yardım ederler, doğru konuşurlar, Kuran okurlar, insanlara karşı nazik davranırlar, Onlarla temas kurun ve gidin. Geldikleri kişinin güvenini kazanmaktan başka meslekleri yok.”
Cabir, kendisine şöyle dediğimi söyler:
"Ey Peygamber oğlu, bugün aramızda onlara hakkıyla uyan yoktur."
Hazret dedi ki:
"Ey Cabir, hiçbir batıl fikir seni aldatmasın! Biri "Ali'yi seviyorum ve onu liderim olarak görüyorum!" dedi mi sanıyorsunuz? - diyerek (ahiret için) çalışıp kayıtsız kalamaz mı?! "Ben (Ali'den üstün olan) Resûlullah'ı (sav) seviyorum!" - Söylemekle yetinip, "sirâ" ve "sünnet"ine uymayan kimseye Peygamber (s.a.v.) sevgisi fayda vermez. O halde Allah'tan (cezasından) korkun ve O'nun katındakileri (sonsuz saadet) elde etmeye çalışın! Tanrı kimseyle ilgili değildir. Allah katında en sevgili (ve en sevgili) kullar, takva sahibi ve itaatkar olanlardır. Ey Cabir, Vallahi O'na ancak itaatle yaklaşılabilir! Ne biz kimseyi (cehennemden) beraat ettirebiliriz, ne de kimsenin Allah katında böyle bir hakkı vardır. Kim Allah'a itaat ederse bizim dostumuzdur, kim O'na isyan ederse düşmanımızdır. İlimiz ve dostluğumuz ancak amel ve takva ile olur.” ("El-kafi", cilt 2, s. 74, hadis: "Sifatush-shi'a", cilt 90, s. 22.)
Kaynak. Maide.Az
