Annenin yedi kızı vardı. Bir gün bir anne uzakta oturan oğlunun yanına gitmiş. Sadece bir hafta sonra eve döndü. Anne eve girdiğinde kızlar birbirleriyle onu ne kadar özlediklerini konuştular.
İlk kız dedi ki: Seni bir ayçiçeğinin güneş ışığını özlediği gibi özledim.
İkinci kız dedi ki: Bir damla suyu bekleyen kuru toprak gibi seni bekliyordum.
Üçüncü kız dedi ki: Ben senin için yavru bir kuşun annesi için ağladığı gibi ağlardım.
Dördüncü kız fısıldadı: Sensiz olmak benim için çiçeksiz bir arı kadar zordu.
Beşinci kız: Rüyama bir çiy damlasının altın bir gülün rüyasına girmesi gibi girdin.
Altıncı kız: Kiraz bahçesindeki bülbül gibi seni bekliyordum.
Yedinci kız hiçbir şey söylemedi. Annenin ayakkabılarını çıkardı ve ayaklarını yıkamak için bir tas su getirdi.
https://youtu.be/eIH1YaqueL8?t=43
Kaynak. "Anneliğin Güzelliği" koleksiyonundan
