Mirzə Ələkbər Sabirin Seirləri
Söz
Ey söz, nola dersəm sənə xürşidi-səmavat,
Səndən alıyor nurü ziyayi həmə zərrat.
Bir nuri-həqiqətsən, edib həq səni nazil
Kim, bəxş edəsən gülşəni-nasütə füyüzat.
Gəh lövhdə məstur, qələmdən gəhi cari,
Gəh ərşdə misbah, gəhi fərşdə mişkat.
Sübhi-əzəlidən uzun etdikdə təcəlli,
Məhv oldu cəhanı bürüyən dudeyi-zülmat.
Olmuş bütün ərbabi-nəzər aşiqi-hüsnün,
Təniri-üsyan eyləyir ərbabi-kamalat.
Bir möhibəyi-lütfi xudasən ki, həqiqət,
Insanlar edir zatın ilə fəxrü mübahat.
Sərkəşləri həp taətə məcbur ediyorsan,
Təsiri-nüfüzünla ərir sanki cəmadat.
Ey bariqeyi-fikr, əya leməyi-vicdan!
Ey şəşəeyi-qəlb, əya nuri-xəyalat!
Növi-bəşərə tərbiyə bəxş olduğun üçün -
Gər dənsə səzadır sənə ümmul-ədəbiyyat.
Sənsən füsəhayi-ərəbı eylədin ilzam,
Izhar bəlağətlə, əya nuri-məqamat.
Vicdanü dili-Sabirə nəşr eylə füyuzin,
Ta kim, bitə könlündə rəyahini-kəmalat.
Həvəs
Həvəs sövq eylər insanı həyatə, Ətalət cəlb edər şəxsi məmatə; Həvəs isal edər zatı səfayə, Ətalət mübtəla eylər bəlayə; Həvəs pirayeyi-əqlü hünərdir, Ətalət mayeyi-iczü kədərdir; Həvəsdən nəşət eylər həp fəxarət, Ətalətdən törər min-min xəcalət; Həvəs səhrası əmniyyətfəzadır, Ətalət təngnası bir xətadır; Həvəs birlə tərəqqiyyat dərkar, Ətalətdən əməl mənkusü idbar.Təbib ilə xəstə
Uşaqdır
Ay başı daşdı kişi, dinmə, uşaqdır uşağım! Nə ədəb vaxtıdı, qoy söysün, ufaqdır uşağım! Atanın goru üçün, boşda bu tifli başına, Keyfinə dəymə, söyə ya sənə, ya qardaşına, Indicə-indicə ancaq yetir on bir yaşına, Əqli kəsmir, hələ bir körpə uşaqdır uşağım! Nə ədəb vaxtıdı, qoy söysün, ufaqdır uşağım! Bir söyüşdən ötəri etmə əziyyət balama, Göyərib coşma, utan, qonşuları yığma dama, Sənə söydükləri getsin başı batmış atama, Qışqırıb bağrını da yarma, uşaqdır uşağım! Nə ədəb vaxtıdı, qoy söysün, ufaqdır uşağım! Ax, nə yaxşı kişidir qonşumuz Ağcanın əri, - Oğlu söydükcə fərəhdən açılır balü pəri; Yoxsa, ay hərzə kişi, bir quru sözdən ötəri Darıxırsan, deməyirsən ki, uşaqdır uşağım! Nə ədəb vaxtıdı, qoy söysün, ufaqdır uşağım! Kişi, az söylə mənə bir dəxi məktəb sözünü! Yəni məktəblə uşaq kamil edərmiş özünü? Bir söyüşdən yana az danla bu tiflin üzünü! Sozu lezzetli, şirin dilli uşaqdır uşağım! Nə ədəb vaxtıdı, qoy söysün, ufaqdır uşağım! Deyilik erməni, zayə edək övladımızı, Oxudaq gözləri açılmamış əhfadımızı, Görmüşəm elm oxumuş heyvərə damadımızı, Qoymaram məktəbə, bir qabil uşaqdır uşağım! Nə ədəb vaxtıdı, qoy söysün, ufaqdır uşağım!